Waniliowa naturalnie

KAWA WANILIOWA

- Tato, ile jeszcze będziemy jechać?
- Jakieś sześćdziesiąt minut.
- A ile to jest?
- Dwadzieścia pięć więcej niż trzydzieści pięć, piętnaście więcej niż czterdzieści pięć, pięć więcej niż pięćdziesiąt pięć, dziesięć więcej niż pięćdziesiąt, dwadzieścia więcej niż czterdzieści czyli tyle co godzina, rozumiesz?
- Tak.

Szczęściara, pomyślałam. Jeszcze nie wie jak się liczy czas. A ja szczęściara, że mogłam podsłuchać. Uwielbiam podsłuchiwać w pociągu. Jakieś fragmenty, telefony do kogoś, głównie o tym gdzie ktoś jest, za ile będzie na miejscu. Ale są też ważne sprawy, biznesowe. I lubię w oknie podglądać, bo czasem się odbija w szybie to, co dzieje się obok. I można patrzeć i nie widać, że się patrzy. I można usłyszeć ile to jest godzina. W kilku wersjach.

Ta kawa też jest prosta. Bardzo. Oczywista wręcz. Jak to, ile to godzina. To, co w niej lubię najbardziej to smak wanilii na samym końcu, taki, który nie dominuje nad smakiem kawy, a jednocześnie jest wyczuwalny.

Któregoś dnia miałam ochotę na waniliową kawę. Tylko taką prawdziwą. Przekroiłam laskę wanilii wzdłuż, na pół i włożyłam obie części do puszki z kawą. Już po godzinie kawa pachniała wanilią... Pięknie. Kiedy w puszce zostaje mniej więcej połowa kawy,dosypuję i mieszam. Z czasem pewnie będzie trzeba wymienić wanilię, ale nawet ten łagodny aromat wystarcza.